Charon to największy księżyc Plutona. Jest on większy od Plutona i ma tylko jeden satelita – Pluton. Charon jest dość mrocznym księżycem, ponieważ jego powierzchnia jest pokryta głębokimi kraterami. Niektóre z tych kraterów są tak głębokie, że Charon ma dwa razy więcej kraterów niż Pluton.
Spis treści:
ToggleCharon jest dość ciekawym księżycem, ponieważ jest on tak blisko Plutona, że dwa ciała niebieskie wzajemnie się przyciągają. W rzeczywistości, gdyby nie było Charonu, Pluton byłby raczej planetą karłowatą. Ponadto, gdyby nie było Charonu, Pluton nie miałby atmosfery. Charon ma atmosferę bardzo rzadką, ale wykryto w niej tlen i azot. Księżyc Charon ma swoją własną oś wokół Plutona. Wiemy to dzięki temu, że księżyc ma jednakową temperaturę na całej swojej powierzchni. Temperatura na Charonie jest bardzo niska, wynosi około -233 ° C. Większość ekspertów uważa, że Charon jest pozostałością po kolizji między Plutonem a innym ciałem niebieskim. Inni uważają, że powstał on z resztek materii, która nie została wchłonięta przez Pluton podczas jego formowania. Naukowcy odkryli, że Charon ma bardzo niski poziom promieniowania radioaktywnego, co oznacza, że jest on bardzo stary. Szacuje się, że ma on około 4,5 miliarda lat.
Zacznijmy od początku. W roku 1978 naukowcy z Uniwersytetu im. Już wtedy przewidywali, że gdyby istniał jakiś satelita Plutona, to musiałby być dość duży, aby było go widać przy pomocy teleskopu. Wtedy jeszcze nie było jednak możliwe znalezienie takiego satelity, ponieważ Pluton znajdował się zbyt daleko od Ziemi. W roku 1978 naukowcy z Uniwersytetu im. Już wtedy przewidywali, że gdyby istniał jakiś satelita Plutona, to musiałby być dość duży, aby było go widać przy pomocy teleskopu. Wtedy jeszcze nie było jednak możliwe znalezienie takiego satelity, ponieważ Pluton znajdował się zbyt daleko od Ziemi.
Astronom James Christy podczas oglądania zdjęć Plutona zauważył, że ma on „dziurę”. Po dokładniejszych obserwacjach stwierdzono, że jest to księżyc. Nazwano go Charon, bo w mitologii greckiej był on prowadzącym zmarłych do Hadesu.
Ciekawostką jest fakt, że Charon i Pluton mają takie same kolory – ciemną szarą. Jest to spowodowane tym, że są one pokryte tą samą substancją – azotem.
Mimo że Charon jest bardzo dużym księżycem, to jest on bardzo mało znany. Jest to spowodowane tym, że jest on bardzo daleko od Ziemi i trudno jest go zaobserwować. Mimo to jest on bardzo interesującym obiektem i na pewno kiedyś będzie można go lepiej poznać.
Charon ma bardzo ciekawą powierzchnię. Jest on pokryty lodem wodnym i azotowym, a także ma ogromne kratery. Największy z nich ma aż 1500 km średnicy i nazywa się Tartarus Dorsa.
W 2015 roku sonda kosmiczna NASA „New Horizons” przeszła przez system Plutona i Charona i zebrała dane o tym układzie planetarnym. Dane zebrane przez „New Horizons” pomogły naukowcom lepiej zrozumieć historię i strukturę Charonu.
Naukowcy uważają, że Charon powstał w wyniku uderzenia dużego ciała w Pluton. Uderzenie było tak duże, że powstały dwa ciała: Pluton i Charon. Pluton i Charon są bardzo podobne pod względem struktury i składu. Naukowcy sądzą, że Charon i Pluton są bliźniakami.
Charon jest bardzo ciemnym ciałem. Jego powierzchnia jest pokryta pyłem i kamieniami. Nie ma atmosfery i nie ma żadnych widocznych form życia.
Naukowcy są bardzo ciekawi tego układu planetarnego i nadal go badają. Wierzą, że może on pomóc w lepszym zrozumieniu historii i struktury Układu Słonecznego.